|
آزمایش‌های اخیر نشان می‌دهند که در سیاره عطارد باید تکه‌های برف آهن ببارد. دانشمندان بر این باورند که ریزش این برف فلزی داغ می‌تواند به ایجاد میدان مغناطیسی شگفت‌انگیز عطارد کمک کند. محققان در آمریکا تلاش کردند تا شرایطی مشابه هسته سیال بیرونی عطارد که گمان می‌رود مخلوطی از آهن و گوگرد باشد را بازسازی کنند. این محققان برای آنکه بتوانند مخلوط آهن و گوگردشان را در دمای بالای دو هزار درجه سانتی‌گراد تا فشار بسیار زیادی متراکم کنند، از آرایشی از بلوک‌های ساخته شده از اکسید منیزیم موسوم به سلول مالتی-آنویل استفاده کردند. جی لی (J.Li)، استاد دانشگاه ایلیون که هدایت گروه تحقیقاتی در آزمایش‌های اخیر را به عهده داشت در این باره می‌گوید «ما کریستال‌هایی از آهن را مشاهده کردیم که در کف نمونه شبیه‌سازی شده ازعطارد جمع شدند. این در حالی بود که فاز مایع آهن بالای آن قرار داشت.» البته برف آهن عطارد در مقایسه با برف زمینی که از الگوهای بسیار پیچیده شش ضلعی آب منجمد تشکیل می‌شود، باید کریستال‌هایی مکعبی باشند که از ساختار بسیار ساده‌تری برخورداراند. دانشمندان این احتمال را نیز مطرح می‌کنند که حتی دو لایه از ابر‌های برفی در این سیاره وجود داشته باشد که هر یک از آنها به آرامی در حال ریختن کریستال‌های آهن روی هسته صلب درونی است.
به نظر می‌رسد این فرآیند احتمالا الگوهای جریان‌های همرفتی را در هسته صلب درونی و در پی آن میدان مغناطیسی عطارد، تحت تاثیر قرار می‌دهند. در واقع جریان‌های همرفت طی فرآیندی موسوم به ژئودینام در هسته خارجی آهن مایع در کره زمین، میدان مغناطیسی نسبتا قوی سیاره ما را به جود می‌آورند. بنابر این با توجه به اینکه قدرت میدان مغناطیسی عطارد کمتر از یک درصد میدان مغناطیسی زمین است، باید فرآیند ژئودینام در این سیاره اندکی با آنچه در زمین می‌گذرد تفاوت داشته باشد. به گفته لی «هیچ کس نمی‌داند که این مسئله چگونه میدان مغناطیسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما وجود یک هسته بارشی در مقایسه با هسته زمین که از پایین تا بالا صلب است، تفاوت‌های زیادی به وجود خواهد آورد.» ساختار درونی عطارد و ماهیت میدان مغناطیسی‌اش با رسیدن ماموریت مسنجر ناسا به این درونی‌ترین سیاره منظومه شمسی در سال ۲۰۱۱، برملا خواهد شد | 
